Zeg Zummere ik moet us mi oew praote,

Want nou nao twee en twintig jaor,

Is 't dè ik jou moet gaon verlaote,

nie te geleûve, mar echt waor.

As ge in Zummere bent geborre,

Bent opgegroeid, naor school gegaon,

Er het gewerrukt en er  bijna getrouwd bent,

Kan dè nie zonder hartzeer gaon.

 

D'r kwaam iemmes van de geminte,

Dè war vurspeld, al jaore laang,

Wai moese net as hêêl veul boere,

Daor weg, vur 't algemeen belaang.

Wai hebbe vèèftien jaore

Daor aon  ut Wilhelminaplein gesjouwd,

'n Höshouwe mi twee schôôn kender

Hebben wai daor opgebouwd.

 

Wai hebbe daor hèèl veul gelaage

Mar ôk gejankt zô aaf en toe,

en ôk gefist en veul gezonge,

Zô elluke Zummerse dè doe.

Nou kunne wai nie mir gaon kèèke

Naor 't plekske op ut Wilhelminaplein

Waor alles vur ons is begonne,

't Is ammòl mi de grond gelèèk.

 

Nou hebbe wai 'n plek gevonde

waor wai ôk hêêl tevreeje zèn,

Mar Zummere ik zal oew nôôt vergète,

Dè kan nie , want gai zit in mèn.

IK hou van oew Zummere,en oew taoltje,

Van oew revue en oew diktee

Ik zal oe aalteij blèève roeme

En draog oew in m'n hart stids mee.