Zeg Zummere ik moet us mi oew praote, Want nou nao twee en twintig jaor, Is 't dè ik jou moet gaon verlaote, nie te geleûve, mar echt waor. As ge in Zummere bent geborre, Bent opgegroeid, naor school gegaon, Er het gewerrukt en er bijna getrouwd bent, Kan dè nie zonder hartzeer gaon.
D'r kwaam iemmes van de geminte, Dè war vurspeld, al jaore laang, Wai moese net as hêêl veul boere, Daor weg, vur 't algemeen belaang. Wai hebbe vèèftien jaore Daor aon ut Wilhelminaplein gesjouwd, 'n Höshouwe mi twee schôôn kender Hebben wai daor opgebouwd.
Wai hebbe daor hèèl veul gelaage Mar ôk gejankt zô aaf en toe, en ôk gefist en veul gezonge, Zô elluke Zummerse dè doe. Nou kunne wai nie mir gaon kèèke Naor 't plekske op ut Wilhelminaplein Waor alles vur ons is begonne, 't Is ammòl mi de grond gelèèk.
Nou hebbe wai 'n plek gevonde waor wai ôk hêêl tevreeje zèn, Mar Zummere ik zal oew nôôt vergète, Dè kan nie , want gai zit in mèn. IK hou van oew Zummere,en oew taoltje, Van oew revue en oew diktee Ik zal oe aalteij blèève roeme En draog oew in m'n hart stids mee.
|