Onze
vadder, die zee op zekere keir
naw
moet' is hil goe loistere peir
't
wordt tèid dè gai gaot trouwe
'k
zee vadder dè 's den urste keir
dè'k
zo iets aorigs dan prebeir
zoude
't mai urst nie kannen leire
och
jonge zee tie, dè's heel gemak
en
helemaol gin moeilijk vak
gao
mèr us na Hannes van Peere
die
hi 'n grote boerderij
en
'n enigste dochter nog erbij
daor
moete mèr is gaon vrije
'k
zee vadder, wa is vrije toch
och
jonge zee tie das gemak genog
gai
laot dè vrouwvolluk mar betije
en
op 'nen aovend mi vol maon
trok
ik 'n nuuw paor klumkes aon
en
ik ging naor Hannes van Peere
't
waos op klokslag negen uur
en
Hannes zaot in den hoek bè 't vuur
en
Merieke zoat te braaie
wai
praotten hil lang over 't weer
en
over 't mond- en klauwzeer
en
over de kaoi tije
de
klok sloeg vur den tiende keer
en
Hannes zee opeens dag Peer
ik
gaoi m'n bed opzuuke
toen
zaot ik daor mi Meriekes allein
en
ik vuulden 't toe in m'ne grote tein
want
'k wist nou zal 't gebeure
'k
zaot op den hoek van den törfbak
en
Merieke nog op dezelfde plak
mèr
ze hiel op mi braaie
zai
dee d'r braaiwerk in 'nen hoek
en
ging toen zitten op den anderen hoek
van
dieje zelfden törfbak
'k
zee Merieke gai krè toch zeker gin kouw
nou
ik öw zo lang oew bed öt haauw
ik
zal nog wa op 't vuur doen
mèr
Merieke zee dè hoefde nie
ik
kruip zo lang wel op oewe knie
en
mee zat zai daar al te kijke
ik
zat zo hillemaol niks gemak
op
dieje scherpe rand van den törfbak
mer
ik docht dè hurt bè 't vrije
toen
kriebelde ze stillekes in m'ne nek
'k
zee mèske doe toch nie zo gek
ik
kan nie tege kietele
toen
skaarde zai is deur m'n haor
'k
zee maske ho wa doede daor
gai
maokt ze gelijk deur de waarre
toen
lekte zai ineens al over m'n kien
wie
heet 'r zo iets nou ooit gezien
ik
begos 't gauw af te drööge
'k
zee meske es gai nog iets wilt doen
dan
haauwde gai vort oew fesoen
zo
iets kan ik nie lije
mer
mee beet zai in m'n kaok
en
ik word ineens zo hevig kaod
dè
ik hur gaoide in den törfbak
en
Merieke riep och Peir och PeIr
mer
ik waos al buite en ik heurden 't nie meIr
ik
dee op n'n draf op huis aon
onze
vadder, die war nog nie naor bed
en
hai zee merjonge waor is oew pet
en
wa stadde toch te bibbere
hedde
onderwege hekse gezien
of
'ne gloeiige misschien
wa
hebbe z'uw toegetakeld
'k
zee vadder, 't is veul erger nog
ik
heb van trouwe vort genog
en
ik gao nooit nie mèr oit vrije
Deze
tekst is overgenomen uit 'Hedde gij, zedde gij', Den Bosch 1987.