Hoi gullie Allemaol,
De blaor van de baume zijn wir gevalleen de winter sti wir vur de deur en toen ik de leste blaor van de baume baiein an ut vegen war kwam de buurvrouw van tiggen over op mai af want die ha mi al un taidje nie mer gezie. Ik war namelijk un hul waik weggewist mi de Zonnebloem.
Ge wit wel vrijwillerswerruk doe mi gehandikapten en zo. Dus we haan wir hulwa bai te praoten. Ja ge wit de ik ok nie dagelijks in de grote stad kom dus hep ik min auge oitgekeken mi wa dur allemaol gebeurt.
Op het programma stond een bezoek aan amsterdam en de hep ik geweten. We kwamen dur an mi un grauwte touringcar en konden de dag nao believen invullen as we mer om vijf uren bai een of andere kaai waren om mi unne rondvaartboot dur de haven te varen. Zo voeren op een gegeven moment langs ne gracht wor de stille omgang wordt gehouwen wor onze lieve heer nog op zolder zit en de is vlak bai de werme buurt dè noemen zouwe umde dur errum minse wonen die bekants niks an hebbe. Zou is tur valles te zie en te belaive en ben ik wir blai de ut vurbai is heure des is niks vur mai ik doeut gere mer genog is genog. Zouwe zijn we de gans waik op stap gewist mi iederein en dan is zon waik vlug om en stao ik nao wir blaor baiein te doen. Want de moet ok gebeure want de kabouters doen de nie vor mai. Ik zal ut zelluf moete doe want ok de buurvrouw hi het werruke nie oitgevonden. Koffie leuten en ouwehoeren de ken ze goe mer werruke hou mer. Ik ben echt un bietje muug van zon waik de kan ik oew nie zeggen. Tot de volgende kair oew Tante Bètje Flodder.
Min opoe ze altijd "van werruke is nog nooit iemand dood gegao en zeker het beste peerd nie."
|